บทที่ 4172

“อย่างนั้นเหรอ?” ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ “ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู! “แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น? “มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้! “บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!” ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขา การนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดี ณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้น ฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลย ฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์ “ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น” ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา "แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?” “แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ “ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน