บทที่ 452

“หุบปากซะ! ฉันไม่อยากฟังเรื่องจินตนาการที่ไร้ความจริงพวกนี้!” “ฮาร์วีย์ คุณอายุเท่าไหร่แล้ว? ยังคิดว่าตัวเองยังคงเป็นเด็กสามขวบหรือไง?” “เราอยู่ในความเป็นจริงหน่อยไม่ได้หรือไง?” “แม้ว่าคุณไม่มีอะไร ตราบใดที่คุณก้าวทีละก้าว ฉันเชื่อว่าคุณทำได้!” แมนดี้ ซิมเมอร์ ถอนหายใจ ฮาร์วีย์ ยอร์กอ้าปากแต่ไม่รู้จะพูดอะไร ในครั้งนี้ แมนดี้จะไม่เชื่ออะไรก็ตามที่เขาพูด แมนดี้ดึงสูทออกจากตู้เสื้อผ้า “ฉันซื้อนี่มาให้คุณ ไว้ใส่วันพรุ่งนี้และไปงานเลี้ยงตระกูล” “ฉันจะขอร้องปู่ของฉันและขอให้เขาให้โอกาสคุณอีกครั้ง!” “แต่คุณต้องจำไว้ว่าคุณจะบ้าเหมือนวันนี้ไม่ได้ เข้าใจไหม?” ฮาร์วีย์ถอนหายใจและพูดว่า “โอเค ผมจะเชื่อฟังคุณ” เขารู้สึกช่วยไม่ได้หลังจากกล่าวแบบนี้ด้วยเหมือนกัน ในนิอัมมี่ เขาเคยพูดว่าเขาเป็นซีอีโอของยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์ แต่แมนดี้ปฏิเสธที่จะเชื่อเขา ตอนนี้ที่เขามาที่บัควู้ด เขาพูดว่าเขาจะปกป้องตระกูลซิมเมอร์ แมนดี้ก็ยังคงไม่เชื่อเขา ไม่ใช่แค่แมนดี้ที่ไม่เชื่อเขา แต่ทั้งตระกูลซิมเมอร์ต่างไม่เชื่อเขาด้วยเช่นกัน ฮาร์วีย์พูดไม่ออกจริง ๆ *** คืนที่เงียบสงัดคืนหนึ่ง เช้าตรู่ในเช้าวันถัดไ