บทที่ 792

เฟลิกซ์รู้ดีว่าตอนนี้เป็นเวลาแสดงให้ฮาร์วีย์ได้เห็น เขาพูดโดยไม่ได้ดูป้ายราคาและหัวเราะ “มันก็แค่เงินเพียงเล็กน้อย มันจะมีแพงอะไรมากมาย? ถ้าภรรยาที่รักของผมชอบ ผมจะซื้อทองคำทั้งภูขาทองให้คุณยังได้เลย ไม่ต้องพูดถึงแค่กระเป๋าใบนี้!” อมีเลียแสร้งทำเป็นตกใจ จากนั้นก็เข้าไปกอดจูบเขาที่ปาก “เฟลิกซ์ คุณช่างน่ารักเหลือเกิน!” “ฉันโชคดีจริง ๆ ที่มีสามีแบบคุณ!” แมนดี้ตัวสั่นเมื่อได้เห็นภาพนั้น การแสดงที่ไม่ได้เป็นมืออาชีพเอาซะเลย เธอไม่ได้โง่ขนาดนั้น ทำไมเธอถึงจะดูไม่ออก? ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่การกระทำสิ้นคิดที่รังเกียจ แต่เธอไม่ได้พูดอะไรออกไป ฮาร์วีย์ซื้อเสื้อผ้าและกระเป๋าให้เธอจนเต็มไปทั้งห้องก่อนหน้านี้ที่โอลเด้นเทรด กระเป๋าชาเนลที่อมีเลียอยากได้เทียบไม่ได้เลย เธอคิดอะไรอยู่ที่พยายามโอ้อวดกระเป๋าเพียงใบเดียวต่อหน้าเธอ? “ร้านของดูดีนะ คุณชอบหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์เดินเข้าไปหาแมนดี้ขณะกวาดสายตาไปรอบ ๆ ร้าน เขาไม่ได้ถามถึงเพียงกระเป๋าใบเดียว แต่เขาหมายถึงทั้งร้าน หัวใจของแมนดี้เต้นผิดจังหวะ เธอไม่สามารถหยั้งรู้ถึงความสามารถของชายคนนี้ได้เลย ‘เขาเป็นเพียงขยะโสโครกหรือเป็นใครกันแน่?’