บทที่ 808

เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์ยังนิ่งเฉย โบรดี้ก็ตะโกนอีกครั้ง “ไอ้ขยะ แกไม่ได้ยินที่ฉันสั่งเหรอ?” “หรือแกเป็นคนปัญญาอ่อนที่ไม่เข้าใจภาษาคน?” “ผู้จัดการเจนเนอร์ ลืมมันไปซะเถอะ การให้เขาเลียรองเท้าของคุณยังไม่น่าตื่นเต้นพอ ผมคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะให้เขาคุกเข่าและเห่าหอนออกมาเหมือนสุนัข!” โรซานน์เข้ามาพร้อมรอยยิ้มเยาะ คำพูดที่มาจากปากที่สวยงามของเธอนั้นโหดเหี้ยมมาก “ฮาร์วีย์ ฉันจะช่วยทำให้ผู้จัดการฮาวเวิร์ดพอใจ ตราบใดที่คุณคุกเข่าและเห่าหอนออกมาเหมือนสุนัข ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำให้แมนดี้และตระกูลซิมเมอร์ต้องลำบากในอนาคตแน่นอน ว่าไงล่ะ?” ดวงตาของทุกคนเป็นประกายทันทีด้วยคำพูดของโรซานน์ เรื่องนี้สนุกกว่าให้ฮาร์วีย์เลียพื้นรองเท้าให้เสียอีก ในตอนนี้ทุกคนต่างหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อรอบันทึกวิดีโอ “เร็วเข้าสิ! รีบคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!” “ในเมื่อแกเป็นคนชั้นต่ำ มันก็เป็นเรื่องปกติที่จะเห่าหอนออกมาตรงหน้าเราเหมือนหมา!” “ใครหลาย ๆ คนอยากจะมาเป็นลูกน้องของเรา แต่เราไม่เคยสนใจพวกเขาเลย!” “ฮาร์วีย์ แกควรรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับใช้เรานะ!” ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว คนพวกนี้น่ารังเกียจมาก พูดได้แค่ว่าพวกเขาคงเป