บทที่ 1160

ราวกับเขาพยายามพิสูจน์ว่า ผู้หญิงตรงหน้าไม่มีผลอะไรกับเขาทั้งนั้น! โจวเชียนหยุนสัมผัสได้ถึงร่องรอยของความขมปร่าในปากของเธอ แม้ว่าเธอจะจบกับผู้ชายคนนั้นไปแล้ว และไม่มีความรู้สึกอื่นใดกับเขาหลงเหลืออยู่อีก แต่เธอก็หยุดความรู้สึกขมขื่นที่กระจายออกมาหลังจากที่ได้ยินเขาพูดแบบนี้ไม่ได้เลย “ถ้า... ฉันบอกว่าไม่ได้เป็นคนผลักคงจื่ออินตกบันได และคงจื่ออินตั้งใจทำแบบนั้นเอง คุณจะ... คุณจะเชื่อฉันไหม?” โจวเชียนหยุนพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างจะนอบน้อมอ้อนวอน เธอกำลังขอร้องผู้ชายคนนี้ให้เชื่อใจและไม่เรียกเธอว่าอาชญากร เธอไม่สนใจว่าตัวเองจะเป็นอาชญากรไหม เพราะไม่ว่าเธอจะเป็นอาชญากรหรือไม่ นั่นก็ไม่สามารถเรียกคืนช่วงเวลาที่เธออยู่ในคุกกลับมาได้อยู่ดี! ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่ต้องการให้คำนิยามว่าเป็น ‘อาชญากร’ ทำให้อาหยันน้อยต้องเจ็บปวด! เย่เหวินหมิงเหมือนได้ยินเรื่องตลก “เชื่อเธอ? เธออยากให้ฉันเชื่อเธอเนี่ยนะ? โจวเชียนหยุน พูดเรื่องนั้นออกมาตอนนี้ เธอไม่รู้สึกว่ามันตลกเหรอ? จื่ออินเสียลูกไปเพราะเธอ และประสบกับภาวะมีลูกยากไปตลอดชีวิต แล้วเธอล่ะ มีสิทธิ์อะไรมาเลี้ยงลูกของฉัน?” “ฉันไม่เคยทำอะไรพวกนั้นเล