บทที่ 1336

ปกติแล้วเธอมักจะไม่ทำตัวเด่น แต่ครั้งนี้เธอต้องออกหน้าเพื่อพี่โจว ไม่อย่างนั้นคงจื่ออินก็จะยิ่งรังแกพี่โจวมากไปกว่านี้แน่! ดวงตาของคงจื่ออินเปล่งประกายเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงดื้อรั้นด้วยการพูดว่า “ได้สิ ฉันเองก็อยากรู้ความจริงเหมือนกัน!” หลิงอี้หรานเมินคงจื่ออิน และมองไปที่โจวเชียนหยุน “พี่โจว ลุกไหวไหมคะ?” “ไหวจ้ะ” โจวเชียนหยุนฝืนยิ้มและซวนเซลุกขึ้นเดิน หลิงอี้หรานกำลังจะเข้าไปช่วยพยุงโจวเชียนหยุน แต่อี้จิ่นหลีกล่าวว่า “ฉันทำเอง” พูดจบเขาก็จับแขนของโจวเชียนหยุน แล้วพวกเขาทั้งสามก็พากันออกไปที่ทางออกของสถานีตำรวจ ดวงตาของเย่เหวินหมิงหรี่ลงเล็กน้อย เขารู้ว่าอี้จิ่นหลีและโจวเชียนหยุนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน เป็นเพราะหลิงอี้หรานชายหนุ่มจึงเต็มใจจะช่วยเหลือโจวเชียนหยุน ถึงอย่างนั้นเย่เหวินหมิงก็ยังคงพบว่าภาพนั้นบาดตาเขาเป็นพิเศษ โจวเชียนหยุนไม่ได้ชายตามองเย่เหวินหมิงแม้แต่นิดเดียวในตอนที่เธอเดินผ่านเขา เธอไม่สนใจเขาเลยสักนิด ริมฝีปากของเย่เหวินหมิงเม้มเข้าหากันจนเกือบเป็นเส้นตรง เขามองร่างของโจวเชียนหยุนที่กำลังเดินจากไป คงจื่ออินหัวเสียขึ้นมาขณะมองเย่เหวินหมิง เขาเอาแต่จ้องแผ่นหลังข