บทที่ 1403

เธอรวบรวมหลักฐานที่เกี่ยวข้องไว้ และตั้งใจว่าจะบอกเย่เหวินหมิงในอีกสองวัน... อีกไม่กี่วันเอง! อีกไม่กี่วัน แต่ก็เกิดเรื่องนี้ขึ้นเสียก่อน! เช้านี้เธอได้รับสายจากอาหยันน้อย และรีบขอให้จินหาว่าเกิดอะไรขึ้นจึงได้รู้ว่าพี่โจวถูกพาตัวมาที่โรงพยาบาลนี้ ไม่รู้ว่าถ้าเธอมาไม่ทันพวกเขาจะทำอะไรพี่โจวบ้าง! “จิน บอกฉันหน่อยสิว่าถ้าเย่เหวินหมิงรักพี่โจวจริง เขาจะทำเรื่องร้ายกาจแบบนี้กับพี่โจวได้ยังไง?” หลิงอี้หรานพึมพำ อี้จิ่นหลีกุมใบหน้าของหลิงอี้หรานไว้อย่างอ่อนโยน “ไม่อารมณ์เสียนะ ฉันจะให้คนคอยคุ้มกันพี่โจวเอง อย่างน้อยฉันก็จะไม่ยอมให้เย่เหวินหมิงกับครัอบครัวคงนั่นทำอะไรพี่โจวได้อีก” หลิงอี้หรานกล่าว “ฉันแค่โมโห ทำไมเย่เหวินหมิงถึงไม่มีความเมตตาให้พี่โจวเลย?” ถ้ามีความสงสารสักนิดคนดี ๆ ที่ไหนจะทำเรื่องแบบนั้น “วันนี้เธอก็บอกเรื่องบริจาคไขกระดูกกับเขาแล้ว พอเขารู้ความจริง เขาก็จะเสียใจไปชั่วชีวิตเอง” อี้จิ่นหลีกล่าว “เสียใจ?” หลิงอี้หรานกล่าวเย้ย “แต่เสียใจยังเป็นการลงโทษที่เบาไปสำหรับเขา ดูสิคะว่าเขาทำให้พี่โจวทั้งเจ็บปวดและอับอายมากแค่ไหน! เขาทำลายชีวิตพี่โจวด้วยซ้ำ! ความเสียใจของเขาจะชด