บทที่ 241

ทันใดนั้น ใบหน้าของหลิง ลั่วอิน ก็แข็งทื่อทันที แต่มันไม่ใช่เวลาที่เธอจะมากระฟัดกระเฟียด เธอทำได้เพียงยิ้มหยิบกระเป๋าเงินออกมาและถามหลิง อี้หราน ว่า "เท่าไหร่เหรอ?” “106 เหรียญ” หลิง อี้หรานตอบตรง ๆ หลิง ลั่วอิน หยิบเงินออกมา 200 เหรียญและแสร้งทำเป็นว่าเป็นคนใจกว้างขณะที่เธอพูดว่า "พี่สาวเก็บส่วนที่เหลือไว้ให้ถือว่าเป็นของขวัญนะ" หลิง อี้หราน เย้ยหยันและรับเงินไป "มันไม่ใช่ของขวัญหรอก ฉันใจดีพอที่จะเรียกเก็บเงินจากเธอเท่านี้ต่างหาก ไม่อย่างนั้น ถ้าฉันจะฟ้องเธอในข้อหาทำร้ายโดยเจตนา เธอคิดว่าเธอจะเป็นหนี้ฉันเท่าไหร่ล่ะ?" ใบหน้าของหลิง ลั่วอิน แดงมาก แต่โชคดีที่เธอถูกปกปิดด้วยหน้ากากจึงไม่มีใครเห็นเธอ เธอเกือบลืมไปแล้วว่าหลิง อี้หราน นั้นเคยเป็นทนายความ! "ฉันจะไปทำร้ายพี่โดยเจตนาได้อย่างไร?" หลิง ลั่วอิน กล่าวพลางยิ้มอย่างเขินอาย “วันนั้นฉันประมาทเอง” “จำเป็นต้องทำตัวต่อหน้าฉันแบบนี้ด้วยเหรอ หลิง ลั่วอิน?" หลิง อี้หราน มองเธอด้วยความขบขัน "เธอและฉันต่างก็รู้ดีว่าเธอเป็นคนแบบไหน และเเถวนี้ก็ไม่มีใครเลย มันแค่ทำให้เธอดูเหมือนตัวตลกที่เรียกฉันว่า “พี่สาว” และบอกว่าเธอประมาท" หลิง ลั่