บทที่ 331

เธอต้องการส่งออเดอร์ในส่วนที่เหลือ และเมื่อถึงเวลาทานอาหารกลางวันในเวลาบ่ายสองโมง หลิง อี้หราน กินอะไรได้ไม่มากนัก โจว เชียนหยุน กล่าวขึ้นว่า “เป็นอะไรหรือเปล่าเธอกินน้อยจัง เธอไม่ชอบอาหารวันนี้เหรอ?” เมื่อถึงเวลาทานอาหารเที่ยงทุก ๆ คน ในร้านอาหารเล็ก ๆ นี้ จะใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์และขอให้เชฟทำอาหารหลาย ๆ อย่างให้พวกเขาได้ทานด้วยกัน “ไม่มีอะไรค่ะ ฉันคิดว่าเมื่อเช้าก่อนมาทำงานฉันคงกินมามากเกินไป” หลิง อีหราน มองไปที่อาหยันน้อย “ทำไมคุณไม่กินล่ะ? ฉันจะป้อนผลไม้ให้อาหยันน้อยเองนะคะ เพราะตอนนี้ฉันอิ่มแล้วล่ะ” หลิง อี้หราน หยิบแอปเปิลไปปลอกเปลือก จากนั้นเธอก็หั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ และป้อนให้อาหยันน้อย เจ้าตัวเล็กอ้าปากอย่างเชื่อฟังและแทะแอปเปิล และในบางครั้งก็ยิ้มให้หลิง อี้หราน หลังจากป้อนผลไม้ให้แล้วเจ้าตัวเล็กก็ง่วงนอน เขาหาวและกางมือออกกว้างแสดงท่าทางเพื่อให้หลิง อี้หราน กอดเขา หลิง อี้หราน อุ้มเจ้าตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนของเธออย่างเป็นธรรมชาติและค่อย ๆ กล่อมให้เขานอนหลับ แม้ว่าเจ้าตัวน้อยจะไม่ได้ยินเสียงฮัมเพลงเบา ๆ ของเธอ แต่นิ้วที่อ่อนเยาว์ของเขาค่อย ๆ ปัดเข้ากับริมฝีปากของเธอราวก