บทที่ 739

เขากำมือเธอไว้ ราวกับมือใหญ่พยายามปลอบประโลมมือของเธอ มือของเขาสวย ตั้งแต่รูปร่างของนิ้ว ความยาว ข้อต่อและเล็บ เรียวนิ้วพวกนั้นดูสวยงามมาก ในทางตรงกันข้าม ข้อต่อบางข้อต่อบนมือของเธอกลับดูไม่เป็นธรรมชาติและข้อต่อสองสามข้อดูผิดรูปเป็นพิเศษ ดูเหมือนมือที่ทำงานหนักมาหลายปี หากมองใกล้ ๆ ผู้คนคงจะเห็นรอยแผลเป็นบนมือของเธอ… มือของเธอดูน่าเกลียดมากเมื่ออยู่ใกล้กับมือเรียวของเขา “มีอะไรเหรอ? ทำไมถึงจับมือฉันไว้แบบนั้น...” หลิง อี้หรานกัดริมฝีปากของเธอเล็กน้อยและพยายามดึงมือของเธอกลับ แต่เขากลับยื้อเธอไว้ “ต่อจากนี้ไป อะไรก็ตามที่เธอใช้มือทำเองไม่ได้ ฉันจะทำแทนเธอเอง” เธอตกใจมากเมื่อเห็นความรู้สึกผิดบนใบหน้าของเขา ทำให้เธอเข้าใจอะไรบางอย่าง เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า “ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยที่มือของฉันเป็นแบบนี้ คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด” เขามองรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอด้วยแววตาผสมปนเปกัน อี้หรานอาจจะยิ้มแบบนั้นเพื่อทำให้เขารู้สึกผิดน้อยลง แต่คำพูดของเธอที่ว่า ‘ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ’ มันเหมือนมีดที่แทงเข้าที่หัวใจของเขาอย่างแรง ‘สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอจะไม่เกี่ยวข้องกับฉันได้อย่างไร?’ ‘ถ้าไม