บทที่ 1128

เขาเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแล้วพูดกับเกรย์สันและเซย์นว่า “ออกไปทั้งสองคนเลย” เกรย์สันลากเซย์นไปด้วยกันแล้วรีบออกจากห้องทำงานไป เจย์ก้มลงมองแองเจลีนแล้วถามเธอ “เมื่อคืนคุณไปโรงพยาบาลมาใช่ไหม?” ตอนนี้เธอรู้แล้วว่า ถ้าโกหกเขาอีกเธอจะต้องเจอปัญหาแน่ ๆ ดังนั้นแองเจลีนจึงไม่กล้าโกหกแล้วพยักหน้า “อืม” บรรยากาศแบบเป็นศัตรูที่แผงอยู่ในแววตาของเจย์จางหายไป เหลือแต่ความห่วงใยเข้ามาแทนที่ “แล้วหมอว่ายังไงบ้าง?” “หมอบอกว่าฉันไม่เป็นไร แค่ต้องกินยาให้ตรงเวลา” แองเจลีนพยายามพูดด้วยท่าทีที่ดูสงบนิ่งที่สุดเท่าที่เธอทำได้ เจย์สั่งอย่างเด็ดขาด “หยุดกินยาซะ คุณไม่ต้องกินยาที่มีผลข้างเคียงรุนแรงแบบนั้นหรอก” ดวงตาแองเจลีนน้ำตาเอ่อ “แต่ฉันจะมองไม่เห็นถ้าไม่กินยา ตอนนี้แกรนด์ เอเซียต้องการฉัน…” เจย์คำรามอย่างโมโห “แกรนด์ เอเซียไม่มีค่าอะไรถ้าเทียบกับสุขภาพของคุณ” เมื่อรู้ตัวว่าเขาอาจจะกำลังทำให้เธอกลัว เขาก็พูดให้นุ่มนวลขึ้นแล้วพูดต่อ “ตราบใดที่คุณสบายดี แองเจลีน แค่เรื่องนี้เท่านั้นที่สำคัญ” แองเจลีนพยักหน้าพร้อมยิ้ม “อืม” เจย์ดึงเธอเข้ามากอด เสียงคาดคั้นเปี่ยมโทสะของเขาก็เปลี่ยนเป็นเสียง