บทที่ 115

ความดำมืดปรากฏบนสายตาของเจย์ แต่ท่าทางของเขายังดูเรียบนิ่ง เขามองร็อบบี้น้อยแล้วอธิบายอย่างสุขุม "คุณแนนซี่ไม่ใช่คนใช้ ถ้าทุกอย่างไปได้สวย เธอจะกลายเป็นคุณแม่ของลูกในอนาคต ทั้งสองต้องอ่อนโยนและน่ารักต่อเธอ เข้าใจไหม?" อารมณ์ของแนนซี่ดีขึ้นมากเมื่อเห็นว่าเจย์ปกป้องเธอ เจนสันไม่พอใจภายใน ท่าทางเขาดูหม่นหมอง แต่เขายังคงเงียบ แต่ยังเคี้ยวพิซซ่าเสียงดังอย่างชัดเจน ร็อบบี้น้อยดูออกว่าพี่ชายของเขากำลังไม่พอใจอยู่ภายใน ดวงตาของร็อบบี้น้อยลุกวาว เขามองไปที่พ่อของเขาแล้วถามอย่างสงสัย "คุณพ่อ หมายความว่ายังไงที่บอกว่า 'ถ้าทุกอย่างไปได้สวย' ?" ริมฝีปากของเจย์เผยอขึ้น สายตาซุกซนของเด็กน้อยคนนี้ชัดเจนมาก "ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจะไปได้สวย" เจย์ขยี้หัวของร็อบบี้น้อย ประโยคนั้นเหมือนคำยืนยันสำหรับแนนซี่ เธอแอบหัวเราะกับตัวเอง ร็อบบี้น้อยเขี่ยพิซซ่า เขาวางช้อนส้อมลง เขาใช้มือของเขาฉีกส่วนที่ไม่มีชีสขึ้นมา หลังจากมื้อเช้า พิซซ่าและแซนด์วิชของเขาก็แทบไม่ถูกแตะเลย พวกมันกลายเป็นกองอาหารเหม็นหืน เมื่อเจย์และแนนซี่เตรียมที่จะพาเด็ก ๆ ออกไป ร็อบบี้น้อยก็พลันกุมท้องตัวเองแล้วย่อตัวลงกับพื้น เขาดูน่าสงสาร