บทที่ 294

เจย์พูดเสียงแหบ “ทุกคนไปเข้านอน คุณพ่อจะหาวิธีให้คุณแม่กลับมาให้ได้” เซ็ตตี้น้อยยังคงร้องไห้และเสียงดังโวยวาย “ไม่ หนูไม่อยากนอน หนูต้องการแม่…” “เด็กคนนี้…ทำไมเธอถึงไม่เชื่อฟัง?” เจย์สูญเสียทัศนคติที่ยึดติดกับเซ็ตตี้น้อยจนทนไม่ไหว “ถ้าเธอร้องไห้อีก เธอจะไม่สามารถเห็นคุณแม่ได้อีกต่อไป” เจย์ขู่ เซ็ตตี้น้อยโกรธ แต่เธอไม่กล้าพูดและจ้องมองเขาอย่างเศร้า ๆ ตอนนี้ไม่มีแม่ช่วยเธอแล้ว เซ็ตตี้น้อยก็ตกใจกลัวเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเธอจะต้องคล้อยตามการบีบบังคับโดยที่ไม่ได้ถูกปลอบโยนใด ๆ เจย์จึงเพิ่มการข่มขู่ของเขา “คุณแม่ของเธอไม่ต้องการเธออีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเธอต้องฟังลุงต่อจากนี้ไป ไม่อย่างนั้น ลุงก็ไม่ต้องการเธอเช่นกัน” เซ็ตตี้น้อยหยุดสะอื้น แต่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเต็มไปด้วยความกลัว ร็อบบี้น้อยจับมือน้องสาวตัวน้อยของเขา “เซ็ตตี้น้อย อย่ากลัวเลย ยังไงพี่ก็ต้องการเธอ!” ในที่สุด เซ็ตตี้น้อยก็หยุดร้องไห้และเจย์ก็สงบลงได้ เขาสงสัยว่าการหนีออกจากบ้านครั้งนี้ของโรสเป็นเรื่องที่เธอตัดสินใจเองอย่างเด็ดขาดหรือแค่ถูกถูกยุยง เขารู้สึกเสมอว่าเธอรักลูกมาก แม้ว่าเธอจะได้รับความเจ็บปวดจากสมาชิกในตระกูลอา