บทที่ 338

เธอก็อาจอ้างเช่นนั้นเช่นกัน “ใช่ แล้วถ้าฉันชอบเขาล่ะ?” การแสดงออกที่ไม่แยแสของเจย์แตกเป็นชิ้น ๆ ในทันที “ฉันตามใจเธอมากเกินไปใช่ไหม โรส ลอยล์ ? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเป็นคนเกเรขนาดนี้?” มือของเขาเอื้อมไปที่ด้านหลังศีรษะของเธออย่างรวดเร็ว เขาดึงกระชากแรง ๆ เพื่อทิ้งความเจ็บปวดไว้บนหนังศีรษะของเธอ เมื่อโรสถูกบังคับให้เอียงศีรษะไปข้างหลังริมฝีปากของเขาก็จู่โจมไปข้างหน้า หนังศีรษะของโรสชาด้วยความเจ็บปวดกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเธอ น้ำตาเย็น ๆ หยดลงบนหลังมือของเขา ราวกับเศษน้ำแข็งที่ลุกเป็นไฟ ในไม่ช้า เจย์ปล่อยเธอไป เมื่อมองย้อนกลับไปที่ความโกรธเกรี้ยวในดวงตาของเธอ ไฟที่โหมกระหน่ำภายในตัวเขาดับลงเมื่อก้อนน้ำแข็งดูเหมือนจะขจัดความอบอุ่นในหัวใจของเขา “ออกไป” เขาหันกลับมาและดุทันที โรสรีบหนีออกไป เมื่อปิดประตูลง ความกังวลจะหลั่งเลือดออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ในสายตาที่รุนแรงของเจย์ … เช่นเดียวกับสัตว์ร้ายที่อ้าปากกว้าง ขู่ว่าจะกลืนกินทุกสิ่งเมื่อมันตื่นขึ้นมาก่อนที่จะยอมสยบลง บนทางเดินนั้นมีร่างเล็กกระทัดรัด เดินล่องลอยอย่างไร้จุดหมายและแกว่งไปมาขณะที่เดินอย่างเยือกเย็นโดยที่