บทที่ 367

โรสร้องไห้ขณะที่เธอพูด "ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากเกิดอุบัติเหตุ ฉันตื่นขึ้นมาเป็นโรส ลอยล์ !" จอร์จสะดุ้งเป็นครั้งคราว... "นี่มันไร้สาระ แองเจลีนลูกสาวของฉันเสียชีวิตในอุบัติเหตุครั้งนั้น ฉันฝังเธอไว้ที่สุสาน เมาน์เทน ฟอร์ก แต่เธอกำลังบอกฉันว่าตอนนี้เธอเป็นลูกสาวของฉัน… ที่ปรากฏตัวต่อหน้าฉันอยู่ในร่างอื่น..." แม้ว่ามันจะบ้าอย่างไม่น่าเชื่อ แต่จอร์จก็ยังไม่สามารถแยกความเป็นไปได้ที่แองเจลีนจะอยู่ในร่างของโรสได้อย่างสมบูรณ์ เขาจำช่วงเวลาที่เขาได้พบกับแองจ์ ลิน ครั้งแรกที่เล่นเกม 'นิ้วกลางอยู่ไหน' เขาจำฉากที่แองเจลีนและโรสจับมือกันแน่นที่จุดเกิดเหตุ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่โชคชะตาได้จัดเตรียมไว้ "โรส พิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าเธอคือแองเจลีนลูกสาวของฉัน" เขามองไปที่โรสที่ยืนตรงด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เธอเหมือนกับแองเจลีนลูกสาวของเขาทุกประการ โรสพยักหน้า เธอวางมือไว้ข้างหลังและหมุนศีรษะไปรอบ ๆ ขณะที่เธอท่องบทกวี "คุณพ่อ คุณให้ชีวิตกับฉัน คุณแม่ คุณเลี้ยงดูฉัน คุณพ่อคุณแม่ของฉันคุณปลอบฉัน เลี้ยงฉัน ช่วยฉัน แนะนำฉัน ดูแลฉัน คุ้มครองฉัน อุ้มฉันไปตามสถานที่ต่าง ๆ ฉันต้