บทที่ 369

คืนนั้น เจย์ไม่กลับบ้าน หลังจากที่โรสพาเด็ก ๆ เข้านอนแล้ว เธอกลับไปที่ห้องที่เจย์เตรียมไว้ให้เธอ แม้ว่าเธอจะนอนอยู่บนเตียง แต่เธอก็พบว่าตัวเองไม่ได้หลับ เธอสงสารตัวเองและเป็นห่วงโจเซฟิน กลางดึก ประตูห้องของเธอถูกกระชากเปิดออกโดยไม่มีสัญญาณเตือน จึงทำให้โรสสะดุ้ง เมื่อเธอเปิดไฟ เธอก็เห็นเจนสันยืนอยู่ที่ประตูจ้องมองเธออย่างว่างเปล่า "คุณแม่ ผมขอนอนกับคุณแม่ได้ไหม?" โรสยิ้มให้เจนสันและยื่นมือออกไป "มาเลย" เจนสันปิดประตูตามหลังเขาแล้วนอนข้าง ๆ โรส โรสเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนผนังเพื่อตรวจสอบเวลา 'มันเที่ยงคืนเเล้วเเต่เเจ็คสันยังตื่นอยู่เหรอ?' เธอลูบไล้ใบหูเล็ก ๆ ของเเจ็คสันขณะที่เธอถามอย่างแผ่วเบา "แบ่งปันกับคุณแม่ได้ไหม ว่าอะไรที่รบกวนลูกจากการนอน?" เจนสันขยับร่างกายของเขาบนเตียงและนอนตะแคงเพื่อมองไปที่โรส ที่อยู่ภายในตาของเขา ดวงตาเธอมองเห็นส่วนผสมของความสงสัย,ความกลัว และความไม่สบายใจ โรสถูติ่งหูของเขา เพราะเธอได้ยินมาว่าการนวดติ่งหูของเด็กสามารถช่วยคลายความกังวลของเด็กจากการนอนหลับที่น่ากลัวได้ เธอคิดว่ามันคงจะช่วยเจนสันได้บ้าง โรสเพียงพยายามทำทุกอย่างที่เธอคิดได้โดยไม่ทราบสาเ