บทที่ 379

ในตอนเย็น เจย์กลับบ้านพร้อมกับลูก ๆ ทั้งสามคน โรสยืนอยู่ที่ประตูด้วยรอยยิ้มที่น่ารักและหยิบกระเป๋าเอกสารของเขาไปจากเขาอย่างสง่างาม “ให้ฉันช่วยนายถือนะ ท่านอาเรส” เจย์แปลกใจที่เห็นโรส “วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี” เขาเตือนเธอ น้ำเสียงของโรสอ่อนโยนอย่างน่ายินดีขณะที่เธอพูด “ท่านอาเรสต้องเหนื่อยกับงานที่ แกรนด์ เอเซีย ในตอนกลางวัน และต้องมาเหนื่อยสำหรับเด็ก ๆ ในตอนกลางคืน นายสามารถพูดได้ว่านายยุ่งมาก ฉันแค่คิดว่าฉันจะมาได้เมื่อฉันมีอิสระที่จะดูแลเด็ก ๆ และแบ่งเบาภาระของท่านอาเรส…” “เข้าประเด็นเถอะ” เจย์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ หลังจากเขาทำท่าทางยกไหล่ขึ้น แล้วนิ้วของเขาก็ขยับไปปลดเนคไทออก โรสขยับเข้าหาเขาอีกครั้ง “ให้ฉันช่วยปลดให้นายเถอะนะ ท่านอาเรส” มือที่บอบบางและนุ่มนวลของเธอสัมผัสไปที่หน้าอกของเขาราวกับผีเสื้อที่กำลังกระพือปีกอยู่บนดอกไม้ แต่มันทำให้เขารู้สึกวูบวาบด้วยเหตุผลบางอย่าง การเคลื่อนไหวของเธอไม่ลื่นไหลและค่อนข้างเงอะงะ เจย์หรี่ตาลงมองเธอ “มีอะไรที่เธออยากจะถามฉันไหม?” โรสปลดเนคไทของเขาออก แต่มือของเธอยังคงอยู่บนหน้าอกของเขา เธอยิ้มให้เขาอย่างไร้เดียงสา “ท่านอาเรสเป็นผู้ประกอบก