บทที่ 387

เจย์อุ้มโรสกลับไปที่หอท่าเรือหอมหวนซึ่งหมอประจำตระกูลมาพร้อมกับยาของเขาอย่างรวดเร็ว หลังจากตรวจสุขภาพอย่างรวดเร็ว เขาสรุปว่า “นายหญิงโรสมีอาการที่เรียกว่าโรคโลหิตจางจากภาวะขาดสารอาหาร” เจย์ขมวดคิ้วขณะจ้องไปที่รายงานการตรวจสุขภาพที่เต็มไปด้วยลูกศร หลังจากหมอออกไป เจย์ก็นั่งเหมือนความคิดว่างเปล่าล่องลอยอยู่ข้างเตียง หัวใจของเขากำแน่นเมื่อดวงตาของเขาสอดส่องไปที่แก้มบุ๋มของโรส เธอใช้ชีวิตแบบไหนมาตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมา? ภายใต้การดูแลของเธอ ลูก ๆ ของพวกเขาเติบโตขึ้นอย่างมีสุขภาพดีในขณะที่ตัวเธอเองก็ใช้ชีวิตยุ่งเหยิงสินะ บางทีอาจถึงเวลาที่เขาต้องใช้มาตรการพิเศษ หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาแล้ว โรสก็ได้พบกับสายตาของเจย์ที่จ้องมองกลับมาที่ตัวเธอเองอย่างหดหู่ เมื่อชินกับการแสดงออกที่สง่างามของเขาแบบนั้นมาตลอด โรสไม่สามารถขจัดความรู้สึกที่รบกวนอยู่เหมือนมีบางอย่างผิดปกติออกไปได้ ความกลัวจากเห็นสีหน้าเขา เธอจึงคว้ามือของเจย์ด้วยความกลัว “ท่านอาเรส ฉันจะตายเหรอ?” ความขบขันสว่างวาบในดวงตาของเขา “แล้วเธอมีคำพูดสุดท้ายจะบอกไหม?” เขาถามอย่างใจเย็น “หลังจาก…ฉันตาย แล้วนาย…ยังคงเป็นพ่อม่ายได้ไหม?” ด