บทที่ 396

เมื่อสติกลับคืนสู่ความเป็นจริง โรสจึงเดินกลับไปหาเจย์อย่างเชื่องช้า โจเซฟินจ้องไปที่โรสอย่างสงสัย ความแตกต่างในพฤติกรรมของเธอทำให้โจเซฟินรู้สึกค่อนข้าง… ไม่สบายใจ “พี่สะใภ้ เธอคงไม่มีความรู้สึกต่อเซย์น ใช่ไหม?” “ฮะ?” โรสตกใจมาก เซย์นก็พูดขึ้นมา “นั่นน่ะสิ เธอต้องการอะไร ‘ฮะ’? ด้วยวิธีที่คุณจ้องมองผมด้วยเสน่ห์ แฟนของผมจะเข้าใจผิดเอาได้นะ” โจเซฟินมองเจย์อย่างกังวล เธอกลัวว่าพี่ชายของเธอ ซึ่งเป็นตัวประหลาดในการควบคุมอารมณ์ เขาจะเข้าใจผิดโรสและทำให้รู้สึกโกรธเธอ ถึงกระนั้นเจย์ก็ก้าวเดินนั่งอย่างสง่างามราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีกำแพงที่ไม่แยแสใด ๆ เกิดขึ้นเมื่อเขาจ้องไปที่โรส นี่ไม่ใช่บุคลิกของเจย์เลย “ฉันไม่ได้จ้องนายด้วยเสน่ห์” โรสเถียงเสียงแข็ง “แล้วนายก็ไม่ใช่ธนบัตร 100 ดอลล่าร์เหมือนกัน ไม่ใช่ทุกคนที่จะต้องรักนาย!” เซย์นสำลัก เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการโยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลเพื่อให้ฉลามกิน เจย์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ เมื่อกำลังเดินดูเมนู พนักงานก็เข้ามาถามด้วยความเคารพว่า “คุณผู้ชายและคุณผู้หญิง มีอะไรอยากสั่งไหมคะ?” “ขอเป็นอาหารทะเลแล้วกัน” จากนั้นโจเซฟินมองไปที่เ