บทที่ 466

ถึงอย่างนั้น โจเซฟินยังคงดูเคร่งขรึม “แล้วผู้ชายคนนั้นที่หน้าเหมือนพี่ฉันจริง ๆ เขาเป็นใครกัน?” การแสดงออกของโรสเริ่มเศร้า “ใครจะไปรู้?” สามวันต่อมา เมื่อโรสกำลังจัดกระเป๋าเดินทางเพื่อเตรียมเดินทางกลับประเทศบ้านเกิด โจเซฟินก็ออกมาในชุดสีขาวและตัดผมตามความยาวให้สั้นลงเหมือนเป็นใครก็ไม่รู้ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเธอมีความเป็นชายที่นุ่มนวล “พี่คะ พี่ว่าฉันดูหล่อเหมือนผู้ชายไหม?” โรสอึ้งไปชั่วขณะ “เธอเป็นผู้หญิงที่ดูดี แล้วทำไมเธอถึงเปลี่ยนตัวเองให้ดูเป็นผู้ชายล่ะ?” โจเซฟินยกคางของโรสและพูดจีบเธอเบา ๆ “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะเป็นเหมือนพุ่มไม้สีเขียวที่ปกป้องเธอ” โรสทำปากบึ้งแล้วบ่นพึมพำ “เธอปฏิบัติกับฉันดีมากจนฉันเกือบจะสงสัยว่า ฉันเริ่มโน้มน้าวใจต่อเรื่องเพศกับเธอไปแล้ว” โจเซฟินแสดงอาการน่ายียวนลิ้มลองเป็นอย่างมากและพูดว่า “คงจะดีถ้าไม่มีเซย์นหรือเจย์อยู่ในโลกนี้ เราทั้งคู่ เป็นผู้หญิงสองคนที่จะมีความคิดเดียวกัน คงจะเป็นเนื้อคู่กันอย่างแน่นอน” โรสพูดว่า “มันดูไม่เลวเลยที่เธอแต่งตัวแบบนี้ ด้วยวิธีนี้ จะไม่มีใครจดจำเธอได้จากมดเหล่านั้นในตระกูลอาเรสเมื่อหลบซ่อนตัวอยู่ในดิน” ในส่