บทที่ 513

โรสผลักประตูเข้าไปข้างในแล้วตะโกนอย่างโกรธเคือง “ถ้าจะทะเลาะกันก็ออกไปข้างนอก คนไข้ต้องการการพักผ่อน” เซย์นและเซร่าต่างก็เป็นคนีหยิ่งยโส ดังนั้นพวกเขาจะยอมหยุดได้อย่างไร? พวกเขาหันมาว่าโรส "หุบปาก" ทั้งสองทะเลาะกันมากยิ่งขึ้น เซย์นพูดอย่างโกรธเคือง “เซร่า แม่ของเธอเอาพ่อฉันไปและทิ้งแม่ฉันไว้คนเดียว ฉันจะตำหนิใครล่ะ ถ้าไม่ใช่แม่ของเธอ?” เซร่าไม่ยอมที่จะแสดงข้อเสียเปรียบ เธอพูดว่า "แม่ของนายดูแลพ่อฉันไว้ไม่ได้ นั่นก็เพราะว่าหล่อนไม่มีความสามารถไงล่ะ" ด้วยสายตาเยาะเย้ยของเธอที่เพ่งไปหาเซย์น "นายผลาญเงินของครอบครัวเซเวียร์ ดังนั้นพ่อของฉันจึงผิดหวังในตัวนาย ครอบครัวเซเวียร์ ได้สับเปลี่ยนตำแหน่งใหม่ มานานแล้ว ตอนนี้แม่ของฉันเป็นนายหญิง พ่อฝากความหวังไว้ที่พวกเราพี่น้อง” เซย์นไม่สามารถพูดต่อและได้ยกกำปั้นขึ้นเพื่อจะตีใครบางคน เซร่าตะโกน “นายมันโง่ นายจะทำอะไรได้ นอกจากใช้กำลังแก้ปัญหา?” โรสเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี เธอจึงก้าวไปข้างหน้าเซย์น ด้วยสองแขนที่กางออกกว้างขึ้น ไฟแห่งความโกรธที่ลุกโชนในดวงตาของเธอ "เซย์น พอได้แล้ว" เซย์นเหลือบมองไปที่ผิวของโรสโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาหยุดนิ่งทันทีราว