บทที่ 850

เจย์เดินไปที่ตู้เย็นและหยิบห่อผงโปรไบโอติกให้เธอ เขาใส่มันลงในแก้วน้ำอุ่นและกลับไปหาเธอ “ดื่มนี่” แองเจลีนดื่มโปรไบโอติดและพูดเชิงขอโทษว่า “ฉันขอโทษนะ ท่านอาเรส มันยากที่คุณจะเข้าใจแต่ฉันก็ยังสร้างปัญหาให้กับคุณตั้งมากมาย” เจย์พูดไม่ออก เขาตอบกลับอย่างเรียบเฉย “ไม่เป็นไร” แองเจลีนพูดด้วยความจริงใจมากยิ่งขึ้น “แขนขาของฉันทั้งสี่สบายดี แต่ฉันขอให้คนพิการคนหนึ่งมารับใช้ฉัน ฉันรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง” เจย์ “...” “มือของฉันก็ปกติดี” เขากล่าวด้วยความคับข้องใจ แองเจลีนได้ยินการกัดฟันของเขาก่อนที่ในที่สุดก็รู้ตัวว่าเธอได้พูดผิดไป “ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันก็แค่พูดว่าขาของนายไม่ทำงาน” สีหน้าของเจย์เริ่มเย็นชา อะไรจะทำให้เจ็บปวดไปกว่าคนรักของชีวิตคุณกำลังเทเกลือลงบนแผล? แองเจลีนหุบปากและกัดลิ้นของเธอ เธอควรจะพูดอะไรผิดไปในตอนที่เธอรู้สึกประหม่า หลังจากมื้ออาหารเช้า คนรับใช้ก็เขามาทำความสะอาดโต๊ะ แองเจลีนกินมากเกินไปและไม่อยากขยับตัว เจย์นั่งบนที่นั่งของเขาและมองดูเธออย่าเงียบ ๆ “เธอท้อง” เขาประกาศ คิ้วของแองเจลีนบิดเบี้ยว ว่าแล้วเชียว! เธอรู้สึกประหม่าเมื่อจู่ ๆ เจย์ก็อย