บทที่ 880

เซย์นมองออกไปที่ถนนไฮเวย์ กลังอย่างสุดขีด “โหย โยนฉันออกไปข้างนอกนั่นเหมือนจะฆ่าฉันชัด ๆ เจย์ ช่วยคิดวิธีที่อ่อนโยนกว่านี้หน่อยได้ไหม? ฉันขอร้อง” ฟินน์เปิดหน้าต่างและจับเซย์น… ลมกรรโชกแรงพัดเข้ามาในรถและเสียงกรีดร้องของเซย์นกำลังดังท่ามกลางสายลม… “เจย์ แกคิดวิธีที่เลวร้ายแบบนี้ได้ แกมันไม่ใช่คนแล้ว” ตึก! เซย์นถูกโยนไปยังข้ามทางด้วยเสียงดังตึก เขาปวดระบมไปทั่วร่างกายราวกับว่ากระดูกของเขากำลังแตกออกจากกัน “แม่งเอ๊ย!” เซย์นสบถ “เจย์ ใจแกทำด้วยเหล็กรึไงวะ?” เขาแช่งขณะที่หลั่งน้ำตา หัวใจของเจย์ทำมาจากเหล็กกล้า แต่มันมีไว้เพื่อปกป้องคนที่เขารักอย่างระมัดระวัง รถโรลส์-รอยซ์ขับออกไปและยังเห็นมันได้จนกระทั่งมันหายไปที่สี่แยก เซย์นนั่งอยู่ข้างถนนบนไฮเวย์ รู้สึกหน้าแดงด้วยลมหนาว อดทนกับความเจ็บปวดที่แทบจะทำให้กระดูกทั่วร่างของเขาป่นปี้ เขาโบกรถที่กำลังจะมุ่งหน้าไปยังเมืองนางแอ่น ในที่สุด คนขับผู้ใจดีก็รับเขาขึ้นรถ เมืองนางแอ่น แองเจลีนไม่รู้ว่าเธอเองหมดสติไปนานแค่ไหน เมื่อเธอตื่นขึ้น เธอก็นอนอยู่บนเตียงของเธอที่บ้านแล้ว โคลนั่งอยู่หัวเตียง กำลังเช็ดเหงื่อเย็นจากหน้าผากของเธอ “คุณต