บทที่ 985

วันนี้เซ็ตตี้น้อยมาพร้อมกับลุงเซย์นแทนที่จะเป็นฟินน์ ตอนที่เซย์นเห็นเจย์ เขาอดไม่ได้ที่จะมองย้อนกลับไปในอดีตของเขาและเจย์ พวกเขาทั้งคู่ต่างไล่ตามน้องสาวของอีกฝ่าย แต่มีเพียงแค่ความสัมพันธ์ของเจย์และแองเจลีนเท่านั้นที่สำเร็จ ในขณะที่เขากับโจเซฟินต่างแยกจากกัน นอกจากนี้ยังมีความทรงจำอันเจ็บปวดที่เขาเกือบจะเป็นโรคซึมเศร้าเพราะความหวาดกลัวจากสายตาที่อาฆาตของเจย์ เซย์นใคร่ครวญและคิดได้ว่าในเมื่อตอนนี้เจย์ได้สูญเสียความทรงจำไปแล้ว มันคงจะเป็นเวลาที่เหมาะที่สุดที่จะชำระหนี้ทั้งเก่าและใหม่ทั้งหมดพวกนี้เสีย มิฉะนั้นสิ่งนี้จะฝังใจเขาไปตลอด “นายเบ็น เซ็ตตี้น้อยบอกว่าครั้งที่แล้วนายเล่นเพลงไปแค่ท่อนเดียวใช่ไหม?” น้ำเสียงของเขามีคำติที่เกรี้ยวกราดที่ดูราวกับจะพูดว่า ‘นายไม่ละอายใจที่ได้รับเงินเดือนสูงขนาดนี้ในขณะที่นายเล่นเพลงไปแค่ท่อนเดียวบ้างเลยเหรอ?’ เจย์ดูไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อยและตอบอย่างใจเย็นว่า “อืม” เขาช่างเป็นคนพูดน้อยเสียจริง! เซย์นจงใจทำเรื่องต่าง ๆ ให้ยุ่งยากสำหรับเขา “ถ้าเป็นอย่างนั้น วันนี้นายก็สอนเพิ่มอีกสักสองสามท่อนได้ไหม? เซ็ตตี้น้อยเป็นอัจฉริยะน่ะ เธอจดจำเพลงอะไรก็ได้ต