Kabanata 2132

Karamihan sa mga gusali sa Anderson Town ay inabandona, na ang ilan ay ganap na nasira. Nasaksihan ng mga istrukturang ito ang pagtaas at pagbagsak ng Ezekiel Mine, at nang magsara ang minahan, iniwan sila ng mga tao. Habang naglalakad sa mga eskinita, hinaplos ni Wilbur ang kanyang kamay sa mga gumuhong pader ng mga sira-sirang gusaling ito, na nakaramdam ng isang alon ng hindi maipaliwanag na kalungkutan. Sa isang saglit, tila nakita niya ang mga minero na nagtrabaho dito, nagbuhos ng pawis at dugo sa loob ng maraming siglo. Tumulo ang mga luha sa kanyang pisngi, at napahinto si Wilbur. Huminto siya sa kanyang kinatatayuan, nakatingin sa basa niyang kamay dahil sa pagkabigla habang bumubulong, "U-umiyak talaga ako." Naramdaman ni Wilbur ang kakaibang pakiramdam na hindi pa niya nararanasan. Ito ay isang malalim na empatiya para sa mga manggagawa ng Dasha na nakatira dito. Dahil sa pakiramdam na ito, nakiramay siya nang husto, ngunit hindi niya matukoy ang pinagmulan nit