Kabanata 549

Nang tinawag niya ang kanyang pangalan, kaagad na naglaho ang lambing sa mga magagandang mata ni Madeline at napalitan ng isang matalim na kinang. "Ikaw?" Tinignan niya si Jeremy nang may seryosong ekspresyon at pagkalito sa kanyang mga mata. "Saan ang lugar na to? Bakit mo ko dinala rito?" Nang marinig ni Jeremy ang sinabi niya, kaagad niyang naintindihan na nagpalit ng pagkatao si Madeline––ang pagkatao na wala siya sa kanyang alaala. Malinaw na ang pagkataong ito ay walang alaala ng pagkatao kanina. Kung hindi ay hindi sana siya titignan nang ganito kalamig. Kung naaalala niya ang mga iyon, maaalala niya na magkasundo sila sa nagdaang dalawang araw. Ang saglit na saya ni Jeremy ay parang mga paputok sa langit. Pagkatapos ng pagsabog, tanging nagyeyelong lamig lang ang natitira. Sa kanyang pagkatulala, bumitaw si Madeline sa kanyang mga kamay, tumalikod, at naglakad papalayo. Nahimasmasan si Jeremy at nagmadali na habulin siya. "Linnie, saan ka pupunta?" "Wag mo kong