Kabanata 1179

Ang malamig na pawis ay dumadaloy na parang bukal, at walang palatandaan na titigil. Doong sandali, napagtanto ni Marcellus na ang kasalukuyang Luna ay lubos na naiiba mula sa dating mahina niyang sarili. Ang kanyang aura ay malamig tulad ng yelo, at ang kanyang poot ay umabot sa kalangitan. Halos hindi na siya makilala. “Opo.” Ang mga iniisip na iyon ay dumaan sa kanyang isipan, ngunit sinabi niya, “Naiintindihan, Master.” Binigyan siya ni Luna ng isang tingin. Kaagad na umalis si Marcellus mula sa Dream’s Waterfront, na parang pinatawad. Mabagal na ipinikit ni Luna ang kanyang mga mata. Gayunpaman, patuloy niyang nilalaro ang Sanguis Blade. ... Sa isang eleganteng at tahimik na bulwagan sa Forbidden Palace sa Kiyoto, nakaupo sina Andrius at Registus na naglalaro ng chess. Nakatuon si Registus sa board ng chess nang hindi umiimik at nagsabi, “Andrius, ang estratehiyang binanggit mo tungkol sa pag-akit sa kanila ay talagang magandang ideya. “Ngunit, kamakailan lang ay nakatan