Kabanata 146

Sa sandaling sinabi sa akin ni Dixon kaninang umaga na nagtanong si Henry tungkol sa akin kahapon, alam kong hindi ako maaaring magtago sa kanya. Tiyak na magmamadali siya papunta sa Wu City at ibabalik ako sa S City. Bumuntong-hininga ako at sinabing, “Hindi, hindi ko nakalimutan.” “Bakit hindi mo ako tinawagan kung hindi mo nakalimutan ang sinabi ko?” Partikular na malungkot ang ekspresyon ni Henry, kaya sinabi ko sa kanya ang aking mga alalahanin. “Kakaopera lang sa’kin ilang buwan lang ang nakakaraan. Kahit na magtagumpay pa sa pagkakataong ito, wala pa rin akong masyadong matitirang oras! Kuya, mas seryoso sa inaakala ko ang aking sakit, at walang lunas para dito.” “Bale, hahayaan mo na lang?” Tumalikod si Henry at umupo sa upuan ko. Nang walang balak na makipag-negosasyon sa akin, direkta niyang sinabi, “Carol, hindi kita papayagan na sirain ang sarili mo nang ganito.” “Kuya, dapat mong mas bigyang-pansin si hipag.” Nawalan ng sasabihin si Henry. “Ayokong humiga sa operating tabl