Kabanata 196

Ang banayad na malamig na hangin sa gabi ay bumubulusok sa malapad na bintana sa kwarto. Kaakibat ng malaking apartment, nagdagdag ito ng pakiramdam ng kawalan at pag-iisa. Ang malamig na boses ni Zachary ay rinig sa phone habang sinabi niya, “Matulog ka nang maaga.” Sa labas mismo ng bintana, nakikita ko ang mga masisiglang mga pailaw sa siyudad. Inilagay ko ang aking mahahabang daliri sa baso at tinitigan ang maraming mga kotse sa kalsada sa baba nang tahimik. “Zachary, gusto kitang makita,” giit ko. Nanatili siyang tahimik at pilit kong sinabi, “Zachary, sabi ko, gusto talaga kita makita.” Kalmado siyang sumagot, “Sige, ipapasundo kita kay Luke.” Sa wakas, siya’y sumuko. Pagkababa ay tinawagan ako ni Luke ilang sandali pa. Masaya siyang bumulwak, “Aking mahal na bunso, hiniling sa akin ng Ikalawang Kuya na sunduin ka at dalhin ka sa kanyang kinaroroonan.” Nag-aalala akong nagtanong, “Pupunta ba tayo sa tahanan ng mga Schick?” “Natural. Malamang na tutungo tayo sa tahanan ng mga Schi