บทที่ 448

เชสเตอร์เดือดปุด ๆ ด้วยความโกรธ “คุณหยุดได้ไหม...” “ขอโทษนะครับ คุณผู้หญิง คุณเข้าไปไม่ได้” เสียงของพนักงานเสิร์ฟดังขึ้น ทันทีที่แคทเธอรีนหันศีรษะไปรอบ ๆ และมองไปในทิศทางนั้น เธอก็จำได้ทันทีว่าเป็นหญิงสาวผู้เย็นชาซึ่งเธอเจอที่ริมถนน “แชริตี้ ใครอนุญาตให้คุณมาที่นี่?” ร็อดนีย์เองก็ลุกขึ้นยืนทันที ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจและไม่พอใจ “ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้” “ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาคุณชายใหญ่ฮิลล์” ขนตาของแชริตี้กระตุก แต่เธอยังคงจ้องไปที่ฌอน “คุณชายฮิลล์ ฉันอยากจะคุยกับคุณเกี่ยวกับนีสัน คอร์ปอเรชั่น...” “คุณคิดว่าฌอนจะมาช่วยคุณไหม?” ร็อดนีย์เย้ยหยัน “ครอบครัวนีสันทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย คุณไม่รู้ตัวเหรอ? เรียกการ์ดมาลากเธอออกไป” การ์ดกลุ่มหนึ่งที่คฤหาสน์ล้อมแชริตี้ไว้ทันทีและจับไหล่ทั้งสองข้างของเธอไว้ “เดี๋ยวก่อน” แคทเธอรีนลุกขึ้นทันที “ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นผู้หญิง อย่าหยาบคายกับเธอนักสิ” “คุณไม่รู้อะไรเลย” ร็อดนีย์คำราม “แคทเธอรีน คุณแค่ต้องการทำให้ผมมีช่วงเวลาที่แย่ในคืนนี้ใช่ไหม?” “ร็อดนีย์ ฉันแค่พูดตรง ๆ เพราะพฤติกรรมของคุณมันน่ารังเกียจ” ใบหน้าของแคทเธอรีนดูเ