บทที่ 864

“ซาร่าหายตัวไปเมื่อช่วงบ่ายนี้ขณะเธอออกไปซื้อของ ฉันติดต่อเธอไม่ได้ ถามแม่บ้านถึงรู้ว่าเธอยังไม่กลับมาที่วิลล่าริมทะเล ฉันตรวจสอบกล้องวงจรปิดเห็นมีคนปิดปากเธอนำตัวขึ้นรถไป ขณะเธออยู่ที่ลานจอดรถห้างสรรพสินค้า” ร็อดนีย์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “กลับมาเดี๋ยวนี้! ตอนนี้นายทิ้งเธอแล้วนี่ เธอคงไม่รอดถ้าแก๊งค์ลักพาตัวเธอไปเป็นพวกนักเลง” "ฉันกำลังจะกลับ" ฌอนลุกขึ้นยืน แคทเธอรีนกอดเขาจากด้านหลังด้วยท่าทางยั่วยวน “ฌอน คุณจะทิ้งฉันไว้ข้างหลังใช่ไหม?” “คุณมากับผมก็ได้” ฌอนกระซิบ “แต่ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวธุระส่วนตัวของซาร่า ก็ให้ร็อดนีย์และเชสเตอร์ช่วยเธอไปสิ” แคทเธอรีนตอบเสียงเข้ม คําพูดเหล่านั้นทําให้แววตาของฌอนดุร้าย ตามด้วยร็อดนีย์แผดเสียงดังลั่นจากโทรศัพท์ที่ยังไม่จบการสนทนา “แคทเธอรีน โจนส์ คุณช่างเป็นผู้หญิงที่โหดร้ายมาก! ซาร่าถูกลักพาตัวไปเธออาจจะถูกฆ่าโดยผู้ลักพาตัวก็ได้ ในช่วงเวลาแบบนี้เธอยังมัวอิจฉาอยู่อีก! เธอไม่มีความเห็นอกเห็นใจกันสักนิดเชียวเหรอ? ทําไมฌอนถึงได้ตกหลุมรักผู้หญิงอย่างเธอ?” "ร็อดนีย์!" ฌอนวางสายโดยไม่ปล่อยให้ร็อดนีย์พูดต่อ เขาหันกลับมาพูดกับแคทเธอรีนด้วยน้ำเสียงเคร่