บทที่ 152

โดโรธีตกใจกับสายตาของเจเรมีมากจนไม่กล้าขยับ เธอไม่เข้าใจว่าความอาฆาตพยาบาทของชายผู้นี้มาจากไหน เพราะพวกเขาเพิ่งพบกันครั้งแรกเท่านั้น จนกระทั่งริมฝีปากของเขายิ้มอย่างสง่างามขณะที่เขาจากไป เธอก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง ทันใดนั้นเธอก็คว้าแขนของ Juelz แล้วถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “เขาเป็นคนที่ Germaine ชอบหรือเปล่า?” “ใช่ เขาเอง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของอาฉัน เขาเป็นแค่ลูกนอกกฎหมายที่นายหญิงของลุงฉันกลับมา เจอร์เมนเป็นลูกสาวแท้ๆ ของอาฉัน แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร เธอมี ชอบไอ้เลวนั่นตั้งแต่เธอยังเด็ก และอยากแต่งงานกับเขา สุดท้าย เธอถูกส่งไปยังมอนติเชลโลโดยคุณปู่ด้วยความโกรธ เอ่อ... ดอรี่ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ คุณตกใจไหม เจเรมี่เมื่อกี้น่ะเหรอ?” เมื่อจูเอลซ์เห็นท่าทางที่น่ากลัวของโดโรธี เขาก็รีบเอาแขนโอบเอวเธอ แล้วพาเธอไปที่โซฟาเพื่อนั่งลง เขาพูดต่อด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ไม่ต้องกังวล เขาจะไม่ทำอะไรฉันแล้ว เพราะเขาควบคุมครอบครัวเชอร์แมนทั้งหมด แม้กระทั่งคุณปู่” เมื่อสิบเจ็ดปีที่แล้ว ความทะเยอทะยานของเจเรมีถูกเปิดเผย น่าเสียดายที่ปู่และอาคนโตของเขาไม่ได้ใส่ใจกับคำเตือนของเขาอย่างจริงจัง และพวกเขา