บทที่ 293 การทำผิดซ้ำ ๆ

ขณะที่จีนพูดเธอก็เหลือบตามองไปมองมา และความรู้สึกผิดก็ปรากฎขึ้นทั่วใบหน้าของเธอ กิดเดียนปฏิเสธที่จะเถียงกับเธออีกต่อไป ไม่ว่าอย่างไรก็ตามความจริงก็จะถูกเปิดเผย และเธอก็ถูกจับได้แบบคาหนังคาเขา จีนมีอายุมากกว่าเขา และเขาไม่ต้องการทำอะไรเกินขอบเขตของเขา เขาจึงพูดว่า “ผมจะให้คุณย่าจัดการเรื่องนี้ ระวังตัวด้วยล่ะกัน!" จากนั้นเขาก็พาเนลล์ออกไป จีนตื่นตระหนกเมื่อกิดเดียนบอกว่าเขาจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณย่าลีย์ฟัง เธอวิ่งไปหาพวกเขา และขวางทางของพวกเขา “เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป!” เธอรีบออกไปข้างนอกเพื่อหยุดพวกเขา กิดเดียนขมวดคิ้ว แต่นิ่งเงียบขณะรอให้เธอพูด จีนหอบและใช้เวลาสองสามวินาทีก่อนที่เธอจะหายใจปกติ เธอวิงวอน “แกต้องไม่ไปบอกคุณปู่และคุณย่าของแก กิดเดียน น้าข้อร้อง แกต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ถ้าปู่กับย่าแกรู้เรื่องนี้ ฉันตายแน่ ๆ " กิดเดียนตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “คุณน้าควรจะคิดเรื่องนี้ก่อนที่มันจะมาถึง พวกเขาคงจะได้รู้สักวัน” จีนเหมือนจะร้องไห้ “ไม่ ตราบใดที่พวกเราทั้งสามคนไม่พูดอะไรออกไป ปู่กับย่าของแกจะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไง?” กิดเดียนหัวเราะอย่างเกรี้ยวกราด “โอ้? จริง