บทที่ 517 ท่ามกลางสายฝนที่ใกล้เข้ามา

”มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น” โจเอลอดไม่ได้ที่จะถาม ลีวายรีบเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น เมื่อเขาได้รู้เรื่องเกี่ยวกับสะพานที่หัก แล้วลูซี่ที่กำลังห้อยอยู่ด้านล่าง โจเอลก็ตกใจมาก ตอนนี้เขาบอกได้เลยว่าเขาโกรธมาก “แล้วทำไมถึงยังยืนอยู่ที่นี่กัน คุณปล่อยให้เธอห้อยอยู่ที่นั่นคนเดียวเหรอ?” ลีวายรู้สึกผิดมากที่ถูกเขาตะโกนใส่อย่างเย็นชา “นายน้อยฟอสเตอร์ เราไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ผมได้เรียกใครสักคนมาแล้ว แต่ฝนมันตกหนักมากและพวกเขากำลังเดินทางมาจากในเมือง มันใช้เวลาอย่างน้อยประมาณยี่สิบนาทีเพื่อมาที่นี่ ผมกลัวว่าลูซี่ไม่อาจจะทนได้นานขนาดนั้น” คาริน่ากังวลมากจนน้ำตาของเธอไหลออกมาจากดวงตาของเธอ “นายน้อยฟอสเตอร์ คุณต้องช่วยพี่ลูซี่นะ คุณมีมีเงินทองและมีทางออกที่ดีใช่ไหม?” ใบหน้าของโจเอลเปลี่ยนเป็นโกรธทันที “ผมไม่ใช่พระเจ้า และผมไม่อยากให้ใครต้องมานองเลือดที่นี่ ผมทำอะไรได้บ้าง” ความหวังได้คืบหลานใส่พวกเขา ใบหน้าของคนกลุ่มนั้นมืดมัวทันที ในตอนนั่นเอง ที่เริ่มมีฟ้าผ่าลงมา บนท้องฟ้าถูกปกคลุมอีกครั้ง ทุกคนตกใจกับเสียงฟ้าร้องและทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงขาดมาจากใต้หน้าผา มีคนร้องไ