บทที่ 907 ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

หลังจากที่เนลล์อธิบายจบลง เธอคิดว่าเกรกอรีจะต้องตกใจ แต่ใบหน้าของเขากลับไม่มีความประหลาดใจใด ๆ เกิดขึ้นเลยนั่นเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้คาดคิด เนลล์มีท่าทีงุนงงเล็กน้อย เกรกอรีพูดอย่างเรียบง่ายว่า "ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว" ท่ามกลางการจ้องมองที่ประหลาดใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า "แดน ทินน์เพิล ได้บอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนที่เขาจะตาย และเขาพยายามใช้สิ่งนี้มาขอเจรจาเพื่อสันติภาพ แต่ฉันปฏิเสธ" เนลล์และกิดเดียนต่างก็เงียบไปครู่หนึ่ง เขาทั้งสองคนไม่รู้จะพูดอะไร เกรกอรีมีสีหน้าเฉยเมย ในขณะที่ลูบขมับไปด้วย “ถ้าหากคุณทั้งสองคนรู้สึกกังวล คุณสามารถออกไปได้เลยในตอนนี้ ผมจะไม่กล่าวโทษคุณ” เขาเข้าใจในความลำบากใจของเนลล์และกิดเดียน สุดท้ายแล้วคนที่ถูกลักพาตัวก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องพาตัวเองเข้าไปรับกับความเสี่ยงเหล่านี้ แต่อย่างไรก็ตาม เนลล์และกิดเดียนมองหน้ากัน และทั้งคู่ก็ส่ายหัวพร้อมกัน “เกรกอรี คุณไม่เคยคิดจริง ๆ เหรอว่าพวกเราอยากจะย้อนกลับไป ในเมื่อพวกเราเดินมาไกลถึงขนาดนี้ คุณคิดอย่างไร?” เกรกอรีมองไปที่เธอ เนลล์ถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “ในต