บทที่ 1025

ลาน่ารู้สึกได้ถึงสายตาสงสัยของคนรอบข้าง และเธอก็รู้ว่าเธอวิ่งหนีไม่ได้อีกแล้ว เพราะอย่างนั้นเธอจึงได้แต่แสดงสีหน้าว่าถูกใส่ร้ายและงุนงงออกมา “ฉันไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำนะคะ ได้โปรดอย่ากล่าวหาฉันในสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำเลยค่ะ!” “หมายความว่าไงไม่รู้จักเหรอ? เมื่อศุกร์ที่แล้ว คุณคือคนที่รอฉันที่ออฟฟิศแล้วก็เป็นคนที่เรียกฉันไว้! คุณเป็นคนบอกให้ฉันเป็นหุ้นส่วนกับคุณ!” อีฟกล่าวอ้างขณะที่เริ่มหงุดหงิดขึ้นเรื่อย ๆ “คุณแค่ใช้ฉันจัดการกับเอวลีน มอนต์โกเมอรีใช่ไหม? คุณมันเลวขนาดนี้ได้ยังไง?” เมื่อได้ยินดังนั้นเมเดลีนจึงหันไปกระซิบกับโคโค่ เลขาของเธอที่ยืนอยู่ข้าง ๆ โคโค่พยักหน้าและรีบเดินออกไป เมเดลีนมองลาน่า แต่พบว่าสายตาของเธอกลับจับจ้องไปที่เจเรมี่ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังผู้หญิงคนนั้นแทน ดวงตาของทั้งสองสบกัน ทำให้เมเดลีนต้องหลบตาจากสายตาเย็นชาคู่นั้น ในตอนนี้ความสงบของลาน่าหายไปอย่างสิ้นเชิงขณะที่เธอจ้องไปที่อีฟเพื่อบอกให้หุบปาก แต่นี่ยิ่งทำให้อีฟโกรธมากขึ้นไปอีก “มองหน้าฉันทำไม? จะปฏิเสธเหรอว่าไม่ได้เป็นคนสั่งฉันตั้งแต่แรก? คุณยังบอกฉันด้วยนี่ว่าจะมีผู้หญิงอีกคนมาทำงานร่วมกับฉันเพื่อทำลายเอวลีน! ค