บทที่ 1043

เจเรมี่มองแผ่นหลังของลาน่าด้วยความขยะแขยง แล้วจึงลงจากรถเพื่อตามเธอไปอย่างไม่พอใจนัก "หวานกันจังเลยนะ!" ลาน่าทำเสียงล้อเลียนใส่เมเดลีนและไรอัน เมเดลีนขยับตัวเองออกจากอ้อมกอดของไรอัน เมื่อมองไปเห็นลาน่า เธอก็มองเห็นเจเรมี่ที่ติดตามลาน่ามาอย่างใกล้ชิดเช่นกัน แววตาที่เคยอ่อนไหวกลับกลายเป็นเฉียบคมในทันที อย่างไรก็ตาม เมเดลีนไม่ต้องการเสียเวลาและลมหายใจของเธอทิ้งไปเฉย ๆ เธอจึงหันไปบอกไรอัน “ไรย์ เราไปสถานีตำรวจกันเถอะค่ะ” “ครับ” ไรอันพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปจับมือของเมเดลีน เมเดลีนยืนชะงักอยู่ชั่วครู่เมื่อสัมผัสได้ถึงความอุ่นจากมือของไรอัน ทว่าเธอก็ไม่ได้ผละออก เจเรมี่เห็นน้ำตาของหญิงสาว แม้จะภายใต้ความมืดของยามค่ำคืน ‘เธอร้องไห้ ‘ทำไมเธอถึงร้องไห้ล่ะ?’ เขาคิดไตร่ตรอง เมื่อเห็นไรอันพาเมเดลีนออกไป เจเรมี่ก็เปิดปากและแกล้งทำเป็นดูถูกด้วยการพูดว่า “คุณโจนส์ คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะดูแลภรรยาเก่าผมให้ดี? แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น? คุณดูแลเธออย่างดีจนทำให้คุณมอนต์โกเมอรีร้องไห้อยู่ข้างถนนแบบนี้อย่างนั้นเหรอ?” ทั้งเมเดลีนและไรอันหยุดอยู่กับที่ เมื่อได้ยินเสียงนั้น ในทางกลับกัน ลาน่ามองไปที่เม