บทที่ 1054

เจเรมี่เอนหลังพิงเบาะรถอย่างเหนื่อยอ่อน ขณะที่น้ำตาคลออยู่ตรงหางตา ‘แดดดี้ขอโทษ ลิเลียน’ ‘แดดดี้หวังว่าก่อนจะจากไป แดดดี้จะยังได้ยินเสียงหัวเราะหวาน ๆ ของหนู และได้ยินหนูเรียกว่า ‘แดดดี้’ อย่างมีความสุข’ เขาสัมผัสภาพครอบครัวที่เขาแอบเก็บมันไว้ลับ ๆ ในขณะที่ปล่อยให้ความเศร้าโศกไหลผ่านร่างกาย ยิ่งความเจ็บปวดชัดเจนมากเท่าไร เขาก็ยิ่งจำได้ชัดว่าผู้หญิงที่เขารักคือใคร... เมเดลีนยืนตัวแข็งอยู่กับที่เป็นเวลานานอย่างไม่สามารถเข้าใจในการกระทำของเจเรมี่ได้ เธอยังคงหวังว่าเขาคงจะมีปัญหาของตัวเองที่ต้องฝ่าฟัน แต่การแสดงออกของเขานั้นไร้ความปรานีเกินไป ไร้ความปรานีจนเธอไม่สามารถหาข้อแก้ตัวใด ๆ ให้เขาได้อีก อีกสามวันเธอจะแต่งงานกับไรอัน คาเลนเองก็นับวันคอยเช่นกัน สองวันก่อนงานแต่ง เธอไปหาเมเดลีนและจงใจอุ้มพุดดิ้งไว้ในอ้อมแขน “จะแต่งงานกับไรอันจริง ๆ เหรอเอวลีน? เจเรมี่ไม่มีโอกาสแล้วจริง ๆ ใช่ไหม?” เมเดลีนจัดเรียงเสื้อผ้าลงในกระเป๋าเดินทางพลางยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยิ้ม “เราใช้ชีวิตกันแบบนี้มาก็หลายปี แต่ก็ยังมีเรื่องให้ไม่ได้อยู่ด้วยกันเสมอ นี่ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเขากับหนูคงไม่ได้ถูกกำหนดม