บทที่ 234

มาเดลีนได้หันหลังกลับไปอย่างระมัดระวังเมื่อเมเรดิธสามารถทรงตัวได้เเล้ว ขณะที่เห็นหลังของหญิงนั้น เมเรดิธปะทุออกมาอย่างโกรธเกี้ยว! เธอชี้ไปนิ้วไปทางด้านหลังของมาเดลีนอย่างเกรี้ยวกราดขณะที่ความโกรธของเธอได้ไหลออกมาจากปากของเธอ “วีล่า ควินน์หญิงชั่ว! ฉันจะแสดงให้แกดูว่าคนอย่างฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง! รอก่อนเถอะ แค่รอ!” เมเรดิธคำรามด้วยพลังทั้งหมดของเธอ เมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่เห็นผ่านหน้าต่างในตอนนี้ ปอดของเธอกำลังจะระเบิดออกมาด้วยความโกรธทั้งหมดที่มี ไม่! เธอต้องจัดองค์ประกอบตัวเองใหม่ เมเรดิธเตือนตัวเองว่ามาเดลีนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ ท้ายที่สุดแล้ว ผู้หญิงที่ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นจะชนะเธอได้ไงกัน? “วีล่า ควินน์ ฉันจะให้เธอดูว่าฉันจะทำอะไรได้บ้างในไม่ช้านี่แน่!” เมเรดิธหรี่ตาที่ดูน่ากลัวของเธอลงราวกับว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยชั้นของสารพิษ … มาเดลีนรอเฟลิเป้ที่ทางแยกของถนน จากนั้น เขาพาเธอกลับบ้านไม่นาน ท่ามกลางความมืดของเวลากลางคืน มาเดลีนยืนอยู่ที่หน้าต่างทอดสายตาไปยังที่ทิวทัศน์ยามค่ำคืนด้านนอก เปลือกหอยหลากสียังคงปรากฏอยู่ในใจของเธอ เหตุใดกันทำไมเจเรมี่จึงนำเปลือกหอยนั้นติดตัวไปด้วย