บทที่ 316

มาเดลีนเห็นดังนั้นก็ผลักเขาออกไป แต่เจเรมี่กลับไม่ยอมออกห่างเธอ เขาได้ทำสิ่งตรงกันข้ามกันนั่นก็คือถอดรองเท้าและลงไปในอ่างแช่น้ำพร้อมกันกับเธอ มาเดลีนรู้สึกประหลาดใจที่เจเรมี่ทำแบบนั้น น้ำเย็นที่ไหลออกมาจากฝักบัวไม่ขาดสาย มันทำให้เสื้อสีขาวของเขาเปียกอย่างรวดเร็ว งั้นเขากลับไม่ขยับเขยื้อนใด ๆ ทั้งสิ้น เขาเพียงแค่กอดเธอไว้ เหมือนก้อนหินแล้วปล่อยให้น้ำเย็นไหลผ่านร่างกายเขาไป... เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก เจเรมี่ ที่นั่งอยู่ด้านหลังของมาเดลีน เกิดเสียสมาธิไปเล็กน้อย เขาจ้องมองรูปหน้าและรูปร่างที่คุ้นเคยก่อนจะกระชับอ้อมกอดของเธอให้แน่นขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัว “มาเดลีน …” มันอดไม่ได้จริง ๆ ที่เขาจะกระซิบออกมาแบบนั้น ในเวลานั้นมาเดลีนได้สติของตัวเองกลับมา หยดน้ำเย็น ๆ ตกลงจากขนตาที่โค้งงองดงาม นั่นหล่นร่วงลงมาที่ฝ่ามือเธออย่างเงียบ ๆ แม้ว่าเสียงของเจเรมี่จะแผ่วเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน ดังนั้นเธอก็ยังได้ยินมันอย่างชัดเจน มาเดลีน ‘เสียงที่ฟังดูรักใคร่นี่มันอะไรกัน เจเรมี่รู้ไหมว่า ฉันเคยอยากให้นายเรียกฉันแบบนี้' ‘แต่ความปรารถนาและความต้องการอย่างแรงกล้าของฉันในเรื่องพวกนั้นถูกนายฉีกทิ้งกระจัดกระจาย

이전 챕터 316/1430 다음 챕터