บทที่ 357

มาเดลีนได้ยินเจเรมี่แนะนำตัวเองออกไป เธอก็ตกตะลึง เธอเงยหน้าขึ้นมองเจเรมี่ที่กำลังอุ้มลิเลียนเอาไว้ยังห่วง ดวงตาของเขาฉายแววแห่งความโกรธจ้องตรงไปยังชายที่พุ่งเข้ามา “พ่อ! ผู้ชายคนนั้น! เขารังแกผม!” เด็เกเรคนนั้นวิ่งไปหลบอยู่ข้างหลังชายคนดังกล่าว จากนั้น เขาก็ชี้ไปที่เจเรมี่และเริ่มฟ้องผู้เป็นพ่อเกี่ยวกับเรื่องนั้น ชายคนนั้นถูมือของเขาเข้าด้วยกันแล้วราวกับว่าเขากำลังจะเริ่มทำสงครามกับเจเรมี่ แต่ในขณะเดียวกัน เมื่อเขาเห็นใบหน้าของเจเรมี่อย่างชัดเจนแล้วทำให้เขาแทบล้มทั้งยืน “ค-คุณวิทแมน คุณนั่นเอง!” เจเรมี่ไม่แยแสกับชายที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง อีกทั้ง เขายังจำไม่ได้ว่าชายคนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเขา ชายคนดังกล่าวไม่รอช้ารีบแนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้มประจบสอพลอ “นายท่านวิทแมน ผ-ผมเป็นพนักงานแผนกวิศวกรรมบนชั้น 16 ในบริษัทของคุณ คุณคงไม่รู้จักผม แต่ผมเคยเห็นคุณมาก่อน ผมไม่คิดว่าจะถูกโชคชะตานำพาให้มาเจอกันที่นี่! “โอ้ สาวน้อยคนนี้คือลูกสาวของคุณเองงั้นเหรอ? ไม่น่าแปลกใจที่เธอสวยมาก เธอได้รับสืบทอดยีนที่ยอดเยี่ยมมาจากคุณทั้งหมด ดูแค่จมูกและปากของเธอมันก็เหมือนกับถอดแบบคุณมา…” เมื่อเธอได้ยินแบบน