บทที่ 375

“เจเรมี่ สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริงและนายจะต้องฟัง นังตัวดีคนนั้นที่ยืนอยู่ คือนังมาเดลีน!” โรสชี้ไปในทางที่มาเดลีนยืนอยู่และกัดฟันพูดออกมา จอห์นพูดแทรก “เจเรมี่ สิ่งที่ภรรยาของฉันพูดเป็นความจริง วีล่า ควินน์ เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดเป็นสัตว์ป่าตัวเดียวกันกับ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด!” “หุบปาก!” น้ำเสียงของเจเรมี่ยังคงไว้ซึ่งความเย็นและถูกเคลือบไปด้วยน้ำแข็งที่หนาขึ้นกว่าเดิมจากการที่ได้ยินคนพวกนี้พูดดูถูกมาเดลีน ผู้หญิงที่เขาคิดถึงสุดหัวใจ “กล้าดียังไงถึงมาลอบทำร้ายวีล่า สิ่งนี้เพื่อต้องการระบายความแค้นให้กับเมเรดิธงั้นหรอ? ถ้างั้นพวกคุณก็ต้องจ่ายคืนให้กับสิ่งนี้อย่างสาสมเช่นกัน” หลังจากที่คำพูดที่ไม่แยแสของเขาจบลง ดวงตาของจอห์นและโรสพากันหดเกร็งด้วยความกลัว พวกเขารู้สึกราวกับว่ามีถังน้ำเย็นเฉียบถูกเทลงมาจากเหนือศีรษะของพวกเขา ทำให้อุณหภูมิภายในร่างกายของพวกเขาถึงกับดิ่งลงทันที “วีล่า ให้ผมไปส่งที่บ้านนะ” เสียงของเจเรมี่เปลี่ยนไปเมื่อหันไปพูดกับคนตัวเล็กข้างกายของเขา แม้แต่ภายในดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและอบอุ่นคล้ายกับลมหนาวในฤดูใบไม้ผลิที่พัดมาอย่างแผ่วเบา ต่างกับก่อนหน้านี้ร