บทที่ 429

อีวอนหันศีรษะกลับไปดูอย่างกะทันหันเมื่อได้ยินคำพูดของมาเดลีน เธอมองเห็นกล้องวงจรปิด ความมั่นใจของอีวอนลดฮวบลงทันที เธอดูอายมากขึ้น ดวงตาที่เย็นยะเยือกของเจเรมี่มองกวาดไปทั่วใบหน้าของอีวอน “อย่าให้ฉันเห็นว่าเธอเข้าใกล้วีล่าอีก” อีวอนตัวสั่นเทาด้วยความตกใจ “เจซ ฉัน…” “ไปได้แล้ว” “…” อีวอนรู้สึกไม่พอใจกับเรื่องนี้ แต่เมื่อเธอเห็นพนักงานยืนซุบซิบอยู่รอบ ๆ ขณะมองมาที่เธอ เธอก็รู้สึกว่าแก้มของเธอร้อนขึ้นเป็นอย่างมาก เธอจ้องไปที่มาเดลีนอย่างโกรธจัดก่อนจะวิ่งออกไป เจเรมี่เดินเข้ามาหามาเดลีน ความเย็นชาในดวงตาของเขากลับสลายไปในทันที “เธอทำร้ายคุณหรือเปล่า?” มาเดลีนส่ายหัวและยิ้มอย่างอ่อนโยน “ฉันไม่เป็นอะไร” เจเรมี่ดูโล่งใจหลังจากได้คำตอบของเธอ เขาจับมือเธอเบา ๆ แล้วพาเธอเดินไปที่ลิฟต์ “คุณทำงานมาตลอดทั้งเช้าเลย คุณเหนื่อยไหม?” “แค่ฉันเห็นหน้าคุณ ฉันก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ” มาเดลีนยิ้มพร้อมกับดวงตาสระอิของเธอ เจเรมี่มองดูใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ ตอนนี้ใบหน้าที่เย็นชาของเขาถูกปกคลุมไปด้วยความอบอุ่น เขายังหวังว่าเขาจะได้เห็นรอยยิ้มนี้ต่อหน้าเขานานขึ้นกว่านี้อีกหน่อย แต่ทว่าพนักงานที่ยังไม่แย