บทที่ 479

หลังจากที่เจเรมี่ได้ยินสิ่งที่แจ็คสันพูด คิ้วของเขาก็ขมวดเข้ากันแน่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าสำหรับสิ่งที่แจ็คสันต้องเจอ แต่ในขณะเดียวกันนั้น เขาก็มีความโกรธที่เกิดขึ้นจากความตกใจและความรู้สึกขยะแขยงมากกว่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เขาไม่รู้เลยว่าเมเรดิธปฏิบัติต่อแจ็คสันแบบนั้นในตอนที่เขาไม่อยู่ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เด็กคนนี้ดูผิดแปลกและไม่มีความสุข ทั้งหมดเป็นเพราะเมเรดิธ เขากำมือทั้งสองข้างแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือของเขาปูดโปนออกมา “ว่ายังไงนะ? เมเรดิธ ผู้หญิงคนนั้นเลวร้ายมาก!” เอโลอิสและฌอนกำลังเดือดดาลและใจสลายในเวลาเดียวกัน “เธอไม่ใช่มนุษย์!” ความรู้สึกโกรธอัดแน่นอยู่ในอกของเธอ เมเดลีนรู้สึกสงสารแจ็คสันอยู่ภายในใจของเธอ เธอกำหมัดของตัวเอง และมองไปยังชายที่กำลังยืนเงียบงันอยู่ในตอนนี้ ด้วยความรู้สึกรังเกียจเป็นอย่างมากในดวงตาของเธอ “คุณชายวิทแมน คนรักของคุณช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ นี่อย่าบอกนะว่า คิดว่านั่นเป็นสิ่งเดียวที่ผู้หญิงคนนั้นทำกับแจ็คสัน?” น้ำเสียงที่ประชดประชันของเธอราวกับกำลังบอกพวกเขาว่า ในตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น “ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอเป็นคนกรีดหน้าแจ็คด้วยมี