บทที่ 486

เมเดลีนเผยอริมฝีปากเพื่อกัดลงบนปากของเจเรมี่อย่างรุนแรง หัวคิ้วของเขาถึงกับขมวดเล็กน้อย ขณะที่เขากะพริบตาที่ฉายแววเย้ายวนของเขาออก สายตาเขากำลังบ่งบอกถึงความเพลิดเพลินไปกับสัมผัสนั้น ขณะที่เขาคิดว่าการปฏิเสธอย่างรุนแรงของเมเดลีนเป็นความสนุกสนานของเธอ เมื่อมือของเขาคลายออกแล้ว เขาก็ถูกตบหน้าทันที เมเดลีนจ้องมองไปที่เขา มือของเธอกำหมัดแน่นเมื่อได้เห็นเลือดบนริมฝีปากของเจเรมี่ “อย่าจูบฉันด้วยปากที่นายเคยใช้จูบกับคนอื่น! มันน่าขยะแขยง!“ เธอพลุ่งพล่านด้วยความโกรธ ขณะที่เธอหันหลังกลับมา เจเรมี่ยกนิ้วเรียวยาวขึ้นมาเช็ดรอยเปื้อนจุดแดง ๆ ออกจากมุมริมฝีปากของเขา “เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ฉันเคยจูบ” เมเดลีนก้าวเท้าช้าลง เจเรมี่หันหลังกลับ เพื่อจ้องมองเธอจากด้านหลัง “ฉันรู้ว่าเธอไม่เชื่อฉัน แต่มันคือความจริง ฉันไม่เคยจูบผู้หญิงคนอื่น” เมเดลีนค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาดุร้าย “ใช่ นายไม่เคยจูบผู้หญิงคนอื่น ดังนั้นฉันถือว่านายไม่เคยแตะต้องเมเรดิธเหมือนกัน ใช่ไหม? แล้วแจ็คมาที่โลกนี้ได้อย่างไร? อยู่ดี ๆ ก็เกิดขึ้นมาเองงั้นเหรอ? “...” เจเรมี่ไม่มีอะไรจะพูด เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของเมเดลีนดั