บทที่ 504

เจเรมี่มองไปที่เมเดลีนในขณะที่เธอยังรู้สึกประหลาดใจอยู่ สายตาของพวกเขาจับจ้องกันในขณะที่เมเดลีนรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรง จากดวงตาของเขาซึ่งเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ความเสน่หา และความหลงใหลที่แผดเผาออกมา เมเดลีนหลบสายตาเพื่อไม่ให้ได้รับการจ้องมองจากเจเรมี่ เธอมองดูชายคนนั้นเดินไปยังฝั่งที่นั่งพยาน เมเรดิธจ้องมองเจเรมี่อย่างไม่สบายใจ ขณะที่ดวงตาของเธอสับสนปนเปไปด้วยความชื่นชมและความรักที่มีต่อชายคนนั้น เจเรมี่ไม่ได้ชำเลืองสายตามองแม้แต่นิดก่อนที่เขาจะมอบหลักฐานชิ้นใหม่ให้ สีหน้าของเมเรดิธแย่ลงเมื่อเธอเห็นมัน เธอจ้องไปที่โทรศัพท์ในมือของเจเรมี่อย่างหวาดกลัว “นี่คือของเหยื่อ โทรศัพท์มือถือของบริทนีย์ มอนต์โกเมอรี” เจเรมี่เปิดปากพูดออกมาอย่างใจเย็น “ผมพบมันในบ้านของจำเลยครับ” “...” ดวงตาของเมเรดิธหันไปทางเสียงที่ลอยออกมาแล้วเธอก็ตกใจเกินกว่าจะพูดอะไรออก “ภายในนั้นมีวิดีโอที่บันทึกไว้เมื่อสามปีที่แล้วซึ่งถ่ายไว้โดยตัวเหยื่อเอง วิดีโอจะบอกเราถึงฆาตกรที่แท้จริง และฉันได้ไปทำการคัดลอกวิดีโอเก็บไว้เพิ่มแล้ว” เขามอบ USB ไดรฟ์ให้ตำรวจศาลจากนั้นก็ได้ถูกส่งต่อไปยังผู้พิพากษา เมื่อเชื่อมต่อได