บทที่ 578

“ลินนี่” “บางทีฉันอาจจะน่ารังเกียจมาก ลูกพี่ลูกน้องของคุณเลยทำอย่างนั้นเพื่อกำจัดฉัน ฉันคิดว่า... เธอน่าจะชอบคุณมากนะ” “ยัยโง่ ไม่มีใครสามารถกำจัดคุณได้ และไม่มีใครสามารถกำจัดตำแหน่งของคุณในหัวใจของผมได้ด้วย” เขากุมมือเธอและใช้สายตามองเธออย่างจริงใจ “ลินนี่ คุณสัญญากับผมอย่างหนึ่งได้ไหม?” เมเดลีนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “อะไรเหรอ?” เจเรมี่เผยอริมฝีปาก แล้วก็ยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา “ไม่มีอะไร ไว้ผมจะบอกคุณทีหลังนะ” เมเดลีนไม่ได้ถามอะไรต่อ แต่ความสนุกสนานเล็ก ๆ วาบผ่านดวงตาอันดูน่าทึ่งของเธอ หลังจากอีวอนถูกตำรวจพาตัวไป บ้านก็สงบสุขมากขึ้น คาเลนไม่มีอำนาจจะทำอะไรได้เลยในตอนนี้เมื่อเธออยู่คนเดียว นอกจากนี้เธอก็รู้สึกว่าในช่วงไม่กี่วันมานี้ เมเดลีนทำตัวแปลก ๆ ไป เมเดลีนดูอ่อนแอและถูกข่มเหงได้ง่าย แต่ถ้าพวกเธอตัดสินใจที่จะสร้างปัญหาให้กับเธอ สิ่งที่พวกเธอคิดจะทำก็จะกลับมาแว้งกัดพวกเธอทันที เมื่อเป็นเช่นนี้ คาเลนไม่กล้าจะทำอะไรห่าม ๆ ใส่เธออีก ภายใต้การดูแลของเมเดลีน บาดแผลของคุณปู่ก็ค่อย ๆ หายอย่างช้า ๆ วินส์ตันได้เห็นทั้งหมดที่เกิดขึ้น เขารู้สึกผิด แต่ไม่สามาร