บทที่ 633

เสียงพูดนั้นดึงความสนใจของคาเลนไปเช่นกัน เธอรู้สึกหัวใจจะวาย “นาย… นายท่านอาวุโส?” ผู้ดูแลสาวเข็นรถเข็นพานายท่านอาวุโสวิทแมนเข้ามาในห้อง ริมฝีปากของอีวอนบิดเบี้ยวผิดรูป ขณะเดียวกันความเย็นยะเยือกเข้าปกคลุมร่างกายเธอ แม้ว่าสภาพจิตใจของนายท่านอาวุโสไม่อยู่ในสภาพที่ดีมากนัก แต่สายตาที่คมดุจใบมีดบ่งบอกได้ดีว่าเขามีสติรับรู้ เขามองไปที่อีวอนพลางอธิบายเรื่องราวอย่างช้า ๆ แต่ชัดเจน “แก… วันนั้น… แกเป็นคนทำ ฉันเห็น แกวิ่งลงมาจากชั้นบนพร้อมกล่องเครื่องเพชร มีเลือดติดอยู่ที่กล่องด้วย! แก… แกอยากจะหนี… แต่ไม่คิดว่าเมเด เมเดลีนจะยืนอยู่ตรงนั้น แกไม่มีทางเลือก จึงซ่อนตัวในพุ่มไม้ เมื่อเมเดลีนเดินเข้ามา… เมเดลีนจึงกลายเป็นแพะรับบาปไป!” “...” แม้นายท่านอาวุโสจะเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก แต่คำพูดเหล่านั้นชัดเจนมากเสียจนทำให้อีวอนดิ้นไม่หลุด “แก! แกได้ยินที่เขาพูดแล้วนะ อีวอน! ยังจะมีหน้ามาปฏิเสธอีกนะว่าไม่ใช่แก?” คาเลนควันออกหู ตบหน้าอีวอนอีกฉาด อีวอนร้องออกมาด้วยความเจ็บ เธอไม่แก้ตัวใด ๆ ทำได้เพียงเอามือกุมแก้มเอาไว้ “นังตัวดี! ทำไมถึงใจไม้ไส้ระกำขนาดที่กล้าขโมยเงินและทุบตีฉันแบบนี้?! แก