บทที่ 650

เมเดลีนไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นเธอจึงเข้าใจในสิ่งที่ชายชราต้องการจะสื่ออย่างแน่นอน เพียงแค่เธอไม่อยากจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมแค่นั้นเอง เมเดลีนพูดคุยกับนายชราในสวนอยู่นานสองนาน ขณะเดียวกันนั้นเองเจเรมี่ก็ได้นั่งอยู่ตรงระเบียงห้องนอนฟังเสียงอันไพเราะของเธอไปด้วย เขารู้สึกมีความสุขอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ... เฟลิเป้ได้รับข่าวจากคนของเขาว่าเจเรมี่พยายามหลบหน้าเมเดลีน เขาไม่บอกแม้แต่เรื่องที่เขาตาบอดให้เธอฟังเช่นกัน เขาค่อนข้างพึงพอใจกับข่าวนี้ แต่อย่างไรก็ตาม เขามั่นใจได้เช่นกันว่าความรู้สึกของเจเรมี่ที่มีต่อเมเดลีนแรงกล้ากว่าที่คาดคิดไว้มาก เขาคิดว่าเจเรมี่คงใช้ประโยชน์จากสภาพร่างกายตอนนี้เพื่อออดอ้อนเมเดลีน เขาไม่คิดเลยว่าเจเรมี่จะนิ่งเงียบไม่บอกเรื่องนี้ออกไป แต่จงใจหลบหน้าเธอ ก๊อก ก๊อก ก๊อก มีใครบางคนเคาะประตูห้องทำงานเขา หลังจากที่ได้รับอนุญาตจากเข้าแล้ว หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ “เป็นยังไงบ้าง?” เฟลิเป้เอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา หญิงสาวคนนั้นเหลือบตาขึ้นมองใบหน้าจริงจังของเขา จากนั้นก้มหัวลงด้วยความกลัว “ตอนนี้ดิฉันกำลังดำเนินตามแผนการอยู่ แต่เขายังไม่เข้ามาหาดิฉันเลยค่ะ” ในขณะท