บทที่ 757

ดวงตาของเมเดลีนเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก “เธอหมายความว่าอย่างไร เฟลิซิตี้ วอล์คเกอร์?” "โอ้? เธอกลัวเหรอ? กลัวว่าเขาจะตายงั้นเหรอ?” น้ำเสียงของเฟลิซิตี้มีแต่ความรังเกียจ “เธอไม่ได้สวดอ้อนวอนให้ชายคนนี้ทนทุกข์ทั้งกลางวันและกลางคืนหรอกเหรอ? ถ้าอย่างนั้นเธอก็ควรจะมีความสุขแล้วล่ะ เพราะจากนี้เขาจะต้องตกนรกทุกนาที” ตอนนี้เมเดลีนมั่นใจว่าพวกเขากำลังจับตาดูเธอและเจเรมี่ทุกย่างก้าว เฟลิเป้เป็นคนเดียวที่สามารถทำสิ่งนี้ได้ เขามีอำนาจมากในเมืองเอฟ มากกว่าที่เธอเข้าใจ “ฉันเกลียดเจเรมี่มากแค่ไหน มันก็เป็นเรื่องระหว่างฉันกับเขา มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอที่จะตัดสินใจและทำทุกอย่างแทนฉัน” น้ำเสียงของเมเดลีนเย็นชา แล้วเธอก็พูดพร้อมด้วยสายตาของเธอที่แหลมคม “ฉันไม่ได้โง่พอที่จะลืมความจริงที่ว่าเฟลิเป้กำลังใช้ความเกลียดชังของฉันต่อเจเรมี่เพื่อกำจัดเขา” “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร” เฟลิซิตี้พูดอย่างไร้เดียงสาก่อนที่ดวงตาของเธอจะเย็นชา เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้ทันว่า “ทั้งหมดที่ฉันรู้ คือ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาในโลกใบนี้ คุณไม่มีทางรู้ว่าการจากลาครั้งสุดท้ายจะมาถึงเมื่อไหร่” หัวใจของเมเดลีนเ